اهمیت فلوسایتومتری در سرطان

معرفی فلوسایتومتری

فلوسایتومتری یک فناوری بیوفیزیکی مبتنی بر لیزر است که برای تجزیه و تحلیل ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی سلول‌ها یا ذرات موجود در یک سیال در حین عبور جداگانه از پرتو لیزر استفاده می‌شود. در زمینه تحقیقات و پزشکی سرطان، فلوسایتومتری به دلیل توانایی اش در تجزیه و تحلیل سریع هزاران سلول منفرد در ثانیه بر اساس اندازه، گرانولاریتی(پیچیدگی داخلی) و خواص فلورسانس آنها به یک ابزار ضروری تبدیل شده است.

هنگامی که یک نمونه سلول از طریق فلوسایتومتر اجرا می شود، سلول ها به صورت هیدرودینامیکی به یک جریان تک سلولی متمرکز می شوند که یک پرتو لیزر را قطع می کند. همانطور که هر سلول از مسیر لیزر عبور می کند، نور را پراکنده می کند و هر نشانگر فلورسنتی که به سلول برچسب زده شده است برای انتشار برانگیخته می شود. این پراکندگی نور و فلورسانس توسط سیستم اپتیک جمع‌آوری می‌شود و برای استخراج اطلاعات در مورد اندازه سلول، گرانولاریتی ، محتوای DNA/RNA، بیان گیرنده سطح سلول، بیان پروتئین، مرحله چرخه سلولی، قابلیت حیات و عملکرد آن تجزیه و تحلیل می‌شود. مجموعه‌های پیچیده فلوسایتومتری مجهز به قابلیت مرتب‌سازی سلولی (Sorting) حتی می‌توانند جمعیت سلولی خاصی را برای مطالعه بیشتر پس از تجزیه و تحلیل جدا کنند.

داده های کمی و چند پارامتری تولید شده توسط فلوسایتومتری آن را در تحقیقات سرطان و پزشکی ارزشمند می کند. آنالیز با توان بالای جمعیت های سلولی ناهمگن را با وضوح تک سلولی امکان پذیر می کند و تشخیص زیر مجموعه های سلولی کمیاب را تسهیل می کند. فلوسایتومتری در کل زنجیره مدیریت سرطان، از تشخیص اولیه تا توسعه درمان‌های جدید، استفاده می‌شود. برخی از کاربردهای کلیدی آن عبارتند از: ایمونوفنوتایپ کردن سلول های تومور، تشخیص حداقل بیماری باقیمانده(MRD)، ارزیابی پاسخ های درمانی، انجام کشف نشانگرهای زیستی، و جداسازی سلول های توموری نادر در گردش خون. با پیشرفت های تکنولوژیکی، فلوسایتومتری آماده است تا انقلابی در درک و درمان سرطان ایجاد کند.

تشخیص و طبقه بندی سرطان

فلوسایتومتری می تواند ابزار قدرتمندی برای تشخیص و طبقه بندی انواع مختلف سرطان به دلیل توانایی آن در تجزیه و تحلیل ویژگی های سلولی در یک نمونه تومور ناهمگن باشد. یکی از کاربردهای کلیدی استفاده از فلوسایتومتری برای بررسی بیان نشانگر سطح سلولی، محتوای DNA و مورفولوژی سلولی است.

تجزیه و تحلیل بیان نشانگر سطح سلولی، شناسایی سلول‌های سرطانی را بر اساس پروفایل‌های پروتئین سطح متمایز آن‌ها در مقایسه با سلول‌های طبیعی امکان‌پذیر می‌سازد. برخی از نشانگرهای سطح سلولی مانند CD44، CD24 و EPCAM با سرطان هایی مانند سرطان سینه و پانکراس مرتبط هستند. بیان کم یا زیاد این نشانگرها که توسط فلوسایتومتری ارزیابی می شود به تشخیص سرطان کمک می کند.بررسی محتوای DNA توسط فلوسایتومتری اطلاعاتی در مورد پلوئیدی DNA و وضعیت چرخه سلولی ارائه می دهد. از آنجایی که سلول های سرطانی اغلب دارای مقادیر غیر طبیعی DNA و نقص چرخه سلولی هستند، این یک پارامتر مهم در تشخیص است. تجزیه و تحلیل محتوای DNA اجازه می دهد تا تومور را به عنوان دیپلوئید، آنیوپلوئید یا تتراپلوئید مشخص کنید. همچنین شناسایی جمعیت های سلولی در مراحل مختلف چرخه سلولی را تسهیل می کند.ارزیابی مورفولوژی سلولی توسط فلوسایتومتری شامل تجزیه و تحلیل پارامترهایی مانند اندازه سلول، گرانولاریتی و شکل هسته است. سلول های سرطانی اغلب انحرافات مورفولوژیکی مانند اندازه بزرگتر، شکل هسته ای نامنظم و افزایش گرانولاریتی را نشان می دهند. فلوسایتومتری امکان کمی سازی سریع این ویژگی های مورفولوژیکی را فراهم می کند و اطلاعات تشخیصی ارزشمندی را ارائه می دهد.روی هم رفته، آنالیز فلوسایتومتری بیان نشانگر سطح سلولی، محتوای DNA و مورفولوژی، شناسایی و خصوصیات بسیار دقیق سلول‌های سرطانی را در نمونه تومور ممکن می‌سازد. فلوسایتومتری با آشکار کردن علائم مولکولی و مورفولوژیکی سرطان، تشخیص و طبقه‌بندی سریع و دقیق سرطان را تسهیل می‌کند.

بیماری باقیمانده قابل اندازه گیری (MRD)

فلوسایتومتری امکان تشخیص حساس سلول های سرطانی باقیمانده را که ممکن است پس از درمان در بیمار باقی بمانند، به نام بیماری حداقل باقیمانده یا بیماری باقیمانده قابل اندازه گیری (MRD)  می دهد. این برای ارزیابی پاسخ به درمان، پیش‌بینی خطر عود بیماری و هدایت استراتژی‌های درمانی بیشتر ضروری است.به طور خاص، فلوسایتومتری می‌تواند سلول‌های سرطانی را بر اساس بیان نابجای آنتی‌ژن آن‌ها شناسایی کند، حتی زمانی که در فرکانس‌های بسیار پایین وجود داشته باشد، تا 1 سلول سرطانی در 10000 سلول طبیعی. دستیابی به این سطح از حساسیت با تکنیک های دیگر دشوار است.نظارت بر MRD اطلاعات پیش آگهی ارزشمندی را ارائه می دهد. بیمارانی که سطوح MRD  پس از درمان افزایش می‌یابد در معرض خطر بیشتری برای عود هستند، در حالی که سطوح کاهش یافته یا غیرقابل تشخیص MRD نشان دهنده پاسخ مطلوب است. بنابراین، ارزیابی MRD تصمیم گیری بالینی در مورد درمان های اضافی مانند پیوند سلول های بنیادی یا درمان نگهدارنده را برای بیماران پرخطر تسهیل می کند.آنالیز MRD فلوسایتومتری به طور فزاینده ای در پروتکل های درمانی برای لوسمی ها و لنفوم ها گنجانده می شود. این به پزشکان در سنجش دقیق پاسخ زودهنگام، سفارشی کردن شدت درمان و مداخله سریع در صورت لزوم کمک می کند. علاوه بر این، توانایی تشخیص سطوح بسیار پایین بیماری باقیمانده، درمان را قادر می‌سازد تا به طور بالقوه برای دستیابی به ریشه‌کنی کامل سرطان اصلاح شود – یک پیش نیاز مهم برای بهبودی طولانی‌مدت و درمان احتمالی. به طور خلاصه، آزمایش فلوسایتومتری حساس برای MRD چشم انداز درمانی را برای بدخیمی های خونی مختلف تغییر می دهد.

ایمونوفنوتایپ سرطان

ایمونوفنوتایپینگ به شناسایی و تعیین کمیت جمعیت های سلولی خاص بر اساس نشانگرهای سطحی آنها با استفاده از فلوسایتومتری اشاره دارد. این تکنیک در توصیف ترکیب سلول های ایمنی در ریزمحیط تومور و ارزیابی پاسخ ایمنی به سرطان مفید است.ایمونوفنوتایپ محققان را قادر می سازد تا بین انواع مختلف سلول های ایمنی مانند سلول های T، سلول های B، سلول های کشنده طبیعی، ماکروفاژها، سلول های دندریتیک، سلول های میلوئیدی و گرانولوسیت ها تمایز قائل شوند. هر زیر مجموعه سلول ایمنی دارای یک الگوی مشخص از نشانگرهای سطحی است که می تواند توسط آنتی بادی های نشاندار شده با فلورسنت از طریق فلوسایتومتری شناسایی شود. به عنوان مثال، سلول های T نشانگرهای سطحی CD3، CD4 و CD8 را بیان می کنند، در حالی که سلول های B CD19 و CD20 را بیان می کنند.در ریزمحیط تومور، ایمونوفنوتایپ اطلاعاتی در مورد فراوانی و جهت گیری عملکردی لنفوسیت های نفوذ کننده تومور (TILs) ارائه می دهد. سلول‌های سیتوتوکسیک CD8+ T و سلول‌های کشنده طبیعی اثرات ضد توموری دارند، در حالی که انواع سلول‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی مانند سلول‌های T تنظیم‌کننده و سلول‌های سرکوب‌گر مشتق از میلوئید باعث فرار سیستم ایمنی و پیشرفت تومور می‌شوند. بنابراین، توصیف ترکیب ارتشاح ایمنی در تومور برای درک ایمنی ضد تومور ضروری است.ایمونوفنوتایپینگ نمونه های مشتق شده از بافت تومور، خون یا مغز استخوان بیماران سرطانی اطلاعات ارزشمندی در مورد فرکانس سلول های ایمنی، نسبت ها، اختصاصیت آنتی ژن و وضعیت فعال سازی فراهم می کند. محققان می توانند تغییرات طولی در جمعیت سلول های ایمنی را در طول پیشرفت سرطان و در پاسخ به درمان های ایمنی مانند مهارکننده های ایست بازرسی و واکسن های سرطان ردیابی کنند. این به شناسایی بیومارکرهای بالقوه مرتبط با پیش آگهی، نتایج درمانی و مکانیسم‌های مقاومت درمانی کمک می‌کند.به طور کلی، ایمونوفنوتایپ مبتنی بر فلوسایتومتری یک فناوری ضروری برای رمزگشایی تعامل پیچیده بین سلول‌های سرطانی و سیستم ایمنی است. بینش‌های به‌دست‌آمده را می‌توان برای توسعه استراتژی‌های ایمنی درمانی مؤثرتر در برابر سرطان ترجمه کرد.

ارزیابی تکثیر و آپوپتوز

فلوسایتومتری ابزار ارزشمندی برای ارزیابی میزان تکثیر و سطح آپوپتوز (مرگ برنامه ریزی شده سلولی) در سلول های سرطانی است. فلوسایتومتری با رنگ‌آمیزی سلول‌های سرطانی با نشانگرهای خاص، اندازه‌گیری‌های کمی این فرآیندهای سلولی کلیدی را که رشد تومور و پاسخ به درمان را تنظیم می‌کنند، ممکن می‌سازد.یکی از نشانگرهای رایج برای ارزیابی تکثیر Ki-67 است، یک پروتئین هسته ای که در تمام مراحل فعال چرخه سلولی بیان می شود، اما در سلول های در حال استراحت وجود ندارد. تجزیه و تحلیل فلوسایتومتری بیان Ki-67 شاخص تکثیر یک جمعیت سلول سرطانی را فراهم می کند. این نشان‌دهنده نسبت سلول‌هایی است که به طور فعال چرخه و تقسیم می‌شوند و بینشی در مورد تهاجمی تومور ارائه می‌دهد. سرطان هایی که درصد بالایی از سلول های مثبت Ki-67 دارند، پیش آگهی بدتری دارند.

آپوپتوز فرآیند مرگ برنامه ریزی شده سلولی کنترل شده است که در سرطان تنظیم نمی شود. فلوسایتومتری سلول های آپوپتوز را با رنگ آمیزی با Annexin V شناسایی می کند، که به فسفولیپید فسفاتیدیل سرین متصل می شود که در طول آپوپتوز از سطح داخلی به خارجی غشای سلولی فلیپ فلاپ می شود. رنگ آمیزی همزمان با یک رنگ زنده، سلول های آپوپتوز اولیه را از سلول های آپوپتوز دیررس و نکروزه متمایز می کند. کمی سازی آپوپتوز امکان ارزیابی پاسخ سرطان به شیمی درمانی، درمان هدفمند و سایر درمان ها را فراهم می کند.فلوسایتومتری با ارائه داده های کمی در مورد تکثیر و آپوپتوز، درک پویایی رشد و بقای تومور را تسهیل می کند. ارزیابی تغییرات در این پارامترها همچنین به ارزیابی اثربخشی درمان‌های ضد سرطان در مهار تکثیر و القای آپوپتوز کمک می‌کند. بنابراین، فلوسایتومتری به عنوان یک ابزار ارزشمند برای تشریح مکانیسم های سلولی تنظیم کننده پیشرفت سرطان و پاسخ درمانی عمل می کند.

غربالگری و توسعه داروها

فلوسایتومتری غربالگری با توان بالای داروهای ضد سرطان بالقوه را با ارزیابی اثرات آنها بر زنده ماندن سلولی، تکثیر، آپوپتوز و پیشرفت چرخه سلولی تسهیل می کند. این به محققان اجازه می‌دهد تا به سرعت هزاران ترکیب شیمیایی یا داروی کاندید را روی رده‌های سلولی سرطانی آزمایش کنند تا ترکیبات سرب امیدوارکننده را برای توسعه بیشتر شناسایی کنند.مزایای کلیدی استفاده از فلوسایتومتری برای غربالگری دارو عبارتند از:

– قابلیت‌های توان عملیاتی بالا – فلوسیتومترها می‌توانند هزاران سلول را در ثانیه تجزیه و تحلیل کنند و امکان غربالگری سریع کتابخانه‌های ترکیبی بزرگ را فراهم کنند. این امکان آزمایش صدها تا هزاران کاندیدای دارو را به طور همزمان فراهم می کند.

– تجزیه و تحلیل چند پارامتری: فلوسایتومتری چندین پارامتر سلولی مانند زنده ماندن، آپوپتوز، چرخه سلولی، مسیرهای سیگنالینگ و غیره را در یک سنجش واحد اندازه گیری می کند. این یک تجزیه و تحلیل جامع از مکانیسم های اثر دارو ارائه می دهد.

– حداقل نیاز نمونه: فلوسایتومتری به تعداد کمی سلول (5000-10000 سلول) برای آنالیز نیاز دارد. این امکان کوچک سازی سنجش ها را به قالب های 96 چاهی یا 384 چاهی می دهد و هزینه های معرف(رنگ یا آنتی بادی کونژوگه) را کاهش می دهد.

– داده های کمی: فلوسایتومتری اندازه گیری های کمی و بی طرفانه از پاسخ های سلولی به داروها را فراهم می کند. این امر مقایسه بین کاندیداهای مختلف دارو را تسهیل می کند.

– تجزیه و تحلیل سلول های زنده: فلوسایتومتری می تواند سلول های زنده را در زمان واقعی تجزیه و تحلیل کند و پروفایل جنبشی اثرات دارو را در طول زمان ممکن می کند.

– تفکیک جمعیت سلولی: فلوسایتومتری می‌تواند زیرجمعیت‌های سلولی خاص را شناسایی و جدا کند، و امکان مطالعه اثرات دارو بر سلول‌های بنیادی سرطانی در مقابل سلول‌های تمایز یافته را فراهم می‌کند.

به طور خلاصه، قابلیت های تجزیه و تحلیل چند پارامتری و توانمندی فلوسایتومتری آن را به یک فناوری ارزشمند برای غربالگری داروهای ضد سرطان و خطوط لوله توسعه تبدیل می کند. شناسایی داروهای مؤثر و ایمن را از کتابخانه های بزرگ ترکیبی تسریع می کند.

مرتب سازی سلولی و تحقیق

فلوسایتومتری همراه با قابلیت‌های مرتب‌سازی سلولی، محققان را قادر می‌سازد تا جمعیت‌های سلولی خاص را از نمونه‌های تومور ناهمگن جدا کرده و خالص کنند. این امر ارزش زیادی برای تحقیقات سرطان و توسعه درمان های شخصی ایجاد می کند. محققان می‌توانند از مرتب‌سازی سلولی برای استخراج جمعیت‌های خالص سلول‌های سرطانی، سلول‌های ایمنی، یا سایر انواع سلول‌ها از نمونه‌برداری‌های تومور یا نمونه‌های خون استفاده کنند. این سلول‌های خالص‌شده را می‌توان برای انواع مطالعات پایین‌دستی، از جمله آنالیزهای ژنتیکی و اپی ژنتیکی، سنجش‌های عملکردی و پروفایل‌های مولکولی مورد استفاده قرار داد. این امر درک عمیق تفاوت‌های بین سلول‌های سرطانی و طبیعی و فعل و انفعالات بین انواع سلول‌های مختلف در ریزمحیط تومور را تسهیل می‌کند.مرتب‌سازی سلولی همچنین امکان غنی‌سازی جمعیت‌های سلولی کمیاب مانند سلول‌های بنیادی سرطانی را فراهم می‌کند که ممکن است در مقاومت درمانی و متاستاز نقش داشته باشند. توانایی جداسازی این سلول‌های کمیاب به محققان این امکان را می‌دهد تا به طور گسترده آن‌ها را مشخص کنند و اهداف درمانی بالقوه را شناسایی کنند.علاوه بر این، مرتب‌سازی سلولی امکان انتخاب و جداسازی برخی از سلول‌های ایمنی مانند سلول‌های T را برای استفاده در ایمونوتراپی‌های انتقال سلولی مانند سلول‌درمانی با گیرنده آنتی ژن کایمریک (CAR) می‌دهد. در اینجا، سلول‌های T خود بیمار برای هدف قرار دادن سلول‌های سرطانی مهندسی شده و برای حمله به تومور به بیمار تزریق می‌شوند. توانایی جداسازی سلول های T زنده برای مهندسی این درمان های شخصی سازی شده با سلول های T CAR بسیار مهم است.

به طور کلی، ترکیب فلوسایتومتری و مرتب‌سازی سلولی، محققان را قادر می‌سازد تا نمونه‌های سلولی خالص و زنده از تومورها را بدست آورند. این امر تحقیقاتی را با هدف روشن کردن مکانیسم‌های پیشرفت سرطان و ایجاد درمان‌های مؤثرتر و شخصی‌سازی شده برای بهبود نتایج بیمار تسریع می‌کند.

پیش بینی پاسخ درمانی

یکی از با ارزش ترین کاربردهای فلوسایتومتری در درمان سرطان، پیش بینی پاسخ بیمار به درمان است. با تجزیه و تحلیل بیومارکرهای خاص مرتبط با مقاومت یا حساسیت دارویی، فلوسایتومتری می تواند تعیین کند که آیا سلول های سرطانی بیمار احتمالاً به یک رژیم درمانی خاص پاسخ می دهند یا خیر. این به پزشکان در انتخاب مؤثرترین درمان ها بر اساس فردی کمک می کند و در نتیجه نتایج را برای بیماران بهبود میبخشد.

روش های مختلفی وجود دارد که فلوسایتومتری به پیش بینی پاسخ درمان کمک می کند:

• تشخیص پمپ های خروج دارو – افزایش بیان پروتئین های ناقل خاص مانند P-glycoprotein به عنوان نشانگر مقاومت چند دارویی عمل می کند. فلوسایتومتری می‌تواند این پمپ‌های خروج دارو را برای پیش‌بینی اینکه آیا تومور به عوامل شیمی‌درمانی پاسخ می‌دهد یا نه، کمیت کند.
• تجزیه و تحلیل گیرنده های سطح سلول – سطوح گیرنده های فاکتور رشد مانند HER2 و EGFR تعیین می کند که آیا سرطان ها به درمان های هدفمند علیه این گیرنده ها پاسخ می دهند یا خیر. ایمونوفنوتایپینگ فلوسایتومتری به انتخاب داروهای مناسب برای هدف گیری گیرنده کمک می کند.
• ارزیابی پروتئین های ضد آپوپتوز – برخی از سرطان ها پروتئین های ضد آپوپتوز مانند Bcl-2 را بیش از حد بیان می کنند که مرگ سلولی را مسدود می کند. فلوسایتومتری به پیش بینی اینکه آیا تومور در پاسخ به داروهای پرو آپوپتوز دچار آپوپتوز می شود یا خیر کمک می کند.
•  اندازه گیری ظرفیت ترمیم DNA – مکانیسم های کارآمد ترمیم آسیب DNA منجر به مقاومت دارویی پلاتین می شود. فلوسایتومتری می تواند سرطان هایی را با ظرفیت ترمیم ناکافی شناسایی کند که ممکن است به شیمی درمانی مبتنی بر پلاتین بهتر پاسخ دهند.
• ارزیابی فعال‌سازی مسیر سیگنالینگ – فعال‌سازی نابجا مسیرهایی مانند PI3K، MAPK و JAK-STAT با مقاومت درمانی هدفمند همراه است. فلوسایتومتری امکان انتخاب داروهایی را فراهم می کند که مسیرهای فعال مربوطه را مهار می کنند.

به طور کلی، فلوسایتومتری با فعال کردن کمیت سریع مقاومت دارویی و نشانگرهای زیستی حساسیت متعدد در تومور هر بیمار، پزشکان را قادر می‌سازد تا درمان‌هایی را که به طور منطقی برای آن فرد طراحی شده‌اند انتخاب کنند. این رویکرد مبتنی بر نشانگر زیستی، نتایج بیمار را در مقایسه با درمان تجربی بهبود می بخشد. پیش بینی کننده های فلوسایتومتری پاسخ دارویی راه را برای پزشکی شخصی سرطان هموار می کند.

ارزیابی آنژیوژنز

آنژیوژنز، فرآیند تشکیل رگ های خونی جدید، یکی از ویژگی های کلیدی پیشرفت سرطان است. فلوسایتومتری ارزیابی رگ زایی تومور را با کمی سازی سلول های اندوتلیال و ارزیابی بیان نشانگرهای رگ زایی در تومور امکان پذیر می کند.سلول های اندوتلیال سطح داخلی رگ های خونی و رگ های لنفاوی را می پوشانند. فلوسایتومتری با استفاده از آنتی‌بادی‌ها علیه نشانگرهای سطح سلول‌های اندوتلیال مانند CD31 و CD105 می‌تواند مستقیماً سلول‌های اندوتلیال را در تومور و خون محیطی کمیت و مشخص کند. افزایش سلول های اندوتلیال در گردش و سلول های پیش ساز اندوتلیال اغلب با افزایش رگ زایی مرتبط است.علاوه بر شمارش سلول های اندوتلیال، فلوسایتومتری امکان تجزیه و تحلیل فاکتورهای پیش رگ زایی و ضد رگ زایی ترشح شده توسط سلول های سرطانی و سلول های استرومایی اطراف را فراهم می کند. محققان می توانند از رنگ آمیزی سایتوکاین داخل سلولی برای تعیین کمیت فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) و سایر تنظیم کننده های رگ زایی در سطح تک سلولی استفاده کنند.مقایسه بیان عوامل پیش رگ زایی و ضد رگ زایی قبل و بعد از درمان، بینش های ارزشمندی را در مورد اثربخشی درمان های هدفمند عروقی ارائه می دهد. هدف داروهای ضد رگ زایی مهار رشد رگ های خونی جدید برای قطع تامین اکسیژن و مواد مغذی تومور است. فلوسایتومتری غربالگری با کارایی بالا را برای درمان های جدید ضد رگ زایی با استفاده از مدل های پیوند زنوگرافت مشتق شده از بیمار امکان پذیر می کند.

به طور کلی، تجزیه و تحلیل فلوسایتومتری جمعیت سلول های اندوتلیال و فاکتورهای سیگنال دهی آنژیوژنز امکان تعیین خصوصیات مولکولی عروق تومور را فراهم می کند. این برای روشن کردن مکانیسم های رگزایی تومور، شناسایی اهداف برای درمان ضد رگ زایی، و ارزیابی پاسخ درمانی در بیماران سرطانی مفید است.

نتیجه

فلوسایتومتری به دلیل کاربردهای چندوجهی و توانایی در ارائه بینش های حیاتی در مورد بیولوژی تومور به عنوان یک تکنیک ضروری در تشخیص و درمان سرطان ظاهر شده است. فلوسایتومتری با فعال کردن تجزیه و تحلیل تک تک سلول‌های سرطانی در جمعیت‌های ناهمگن، به طبقه‌بندی دقیق سرطان، نظارت بر بیماری باقیمانده، ارزیابی پاسخ درمانی و تسهیل توسعه درمانی شخصی کمک می‌کند.

نقش‌های کلیدی فلوسایتومتری در زمینه سرطان شامل ایمونوفنوتایپ کردن تومورها، اندازه‌گیری تکثیر و آپوپتوز، غربالگری دارویی با توان بالا، جداسازی جمعیت‌های سلولی خالص و پیش‌بینی نتایج بیمار است. قابلیت های منحصر به فرد فلوسایتومتری پزشکان را با اطلاعات ارزشمندی برای هدایت تصمیمات درمانی و بهبود مراقبت از بیمار مجهز می کند. فلوسایتومتری با روشن کردن ناهمگونی تومور و مکانیسم‌های مقاومت در برابر درمان، توسعه درمان‌های سرطان هدفمند مؤثرتر را تسریع می‌کند.

به طور کلی، فلوسایتومتری تأثیر زیادی در پیشرفت تحقیقات سرطان و بهبود نتایج بالینی داشته است. با تطبیق پذیری، حساسیت و ظرفیت آن برای تجزیه و تحلیل چند پارامتری، فلوسایتومتری همچنان برای کشف پیچیدگی های سرطان و تحقق هدف پزشکی دقیق شخصی ضروری است.