کارگاه ایمونوهیستوشیمی

معرفی کارگاه ایمونوهیستوشیمی

ایمونوهیستوشیمی (IHC) تکنیک‌های آناتومیکی، ایمونولوژیکی و بیوشیمیایی را برای تصویربرداری از اجزای مجزا در بافت‌ها با استفاده از آنتی‌بادی‌های کونژوگه مناسب برای اتصال به آنتی‌ژن‌های هدف در محل ترکیب می‌کند.

IHC امکان تجسم و مستندسازی توزیع با وضوح بالا و مکان یابی اجزای سلولی خاص در داخل سلول‌ها و در بافت فراهم می‌کند. در حالی که چندین رویکرد و جایگشت در روش IHC وجود دارد، می‌توان مراحل را در  دو گروه تقسیم کرد:

• آماده‌سازی نمونه
• رنگ‌آمیزی نمونه

اصول IHC از دهه 1930 شناخته شده است، کونز و همکاران (1942) از آنتی بادی های نشاندار شده با FITC برای شناسایی آنتی‌ژن‌های پنوموکوکی در بافت آلوده استفاده کرد. از آن زمان، پیشرفت‌های عمده‌ای در روش‌های تثبیت و برش بافت، بازیابی آنتی‌ژن/اپی‌توپ، کونژوگاسیون آنتی‌بادی، روش‌های رنگ‌آمیزی ایمنی و معرف‌ها و همچنین خود میکروسکوپ صورت گرفته است. در نتیجه، IHC به یک ابزار معمولی، اما ضروری در آزمایشگاه‌های تشخیصی و تحقیقاتی تبدیل شده است.

برنامه های کاربردی:

IHC برای تشخیص بیماری، تحقیقات بیولوژیکی و توسعه دارو استفاده می‌شود. به عنوان مثال، با استفاده از نشانگرهای تومور خاص، پزشکان از IHC برای تشخیص خوش خیم یا بدخیم بودن تومور، تعیین مرحله و درجه آن، و شناسایی نوع سلول و منشاء متاستاز به منظور یافتن محل تومور اولیه استفاده می کنند. انواع دیگر بیماری‌ها و شرایط غیر نئوپلاستیک با استفاده از IHC به عنوان ابزار اولیه یا به عنوان یک روش تاییدی تشخیص داده می‌شوند. در یک زمینه تحقیقاتی، IHC را می‌توان به تنهایی یا همراه با سایر تکنیک‌های تحلیلی برای مطالعه، به عنوان مثال، رشد بافت و اندام طبیعی، فرآیندهای پاتولوژیک، بهبود زخم، مرگ و ترمیم سلولی و بسیاری زمینه‌های دیگر مورد استفاده قرار داد. IHC همچنین در تولید دارو برای آزمایش اثربخشی دارو با شناسایی فعالیت یا تنظیم بالا یا پایین نشانگرهای بیماری در بافت‌های هدف و جاهای دیگر استفاده می‌شود.

IHC سنتی مبتنی بر رنگ‌آمیزی ایمنی بخش‌های نازک بافت‌های متصل به لام های شیشه‌ای جداگانه است. چندین بخش کوچک را می توان در یک اسلاید برای تجزیه و تحلیل مقایسه‌ای مرتب کرد، قالبی که به آن ریزآرایه بافتی گفته می‌شود.

به طور معمول، اسلایدهای IHC به صورت دستی یا در گروه های کوچک آماده، پردازش و رنگ آمیزی می شوند. با این حال، فناوری فعلی گزینه‌های اتوماسیون را برای آماده‌سازی و رنگ‌آمیزی نمونه با کارایی بالا فراهم می‌کند. نمونه‌ها را می‌توان با میکروسکوپ نوری یا فلورسانس مشاهده کرد، و پیشرفت‌ها در 15 سال گذشته توانایی ما را برای گرفتن تصاویر، کِمی کردن داده‌های چندپارامتری IHC و افزایش مجموعه آن داده‌ها از طریق غربالگری محتوای بالا بهبود بخشیده است.

 هدف از برگزاری دوره:

با توجه به ضرورت انجام این تست در همه آزمایشگاه‌های پاتوبیولوژی نیاز به آموزش کامل و دقیق افراد متخصص به شدت احساس می‌شود. تکنیک بسیار حساس است و تکنسین باید کاملا به مراحل کار و مواد مصرفی آگاه باشد. کارفرما نیاز به یک فرد مسلط در این تکنیک دارد زیرا مواد مصرفی در این تکنیک گران قیمت هستند و هزینه زیادی را در بر می‌گیرد. نکته بسیار مهم‌تر این است که نمونه بیمار نباید از بین برود و تکنیک اگر دچار مشکل باشد بافت بیمار از بین رفته و مجدد نیاز به نمونه گیری می‌باشد که این امکان وجود ندارد. اغلب نمونه‌هایی که در این تکنیک مورد استفاده است بیوپسی‌های سوزنی بسیار نازک و کوچک هستند که نواحی کوچکی از آن ها دارای چند سلول توموری است، اگر بافت از دست برود دیگر امکان جوابدهی وجود ندارد.

بنابراین نیاز به پرورش و تعلیم افراد واجد شرایط برای انجام تکنیک ایمونوهیستوشیمی بسیار احساس می‌‌شود. بازار کار مناسب و خوبی برای افراد بعد از این دوره پیش بینی می شود.